| <Калі па вясне распускаецца лісце, сонца выходзіць з-за хмар,
Калі на ручаі лясным ззяе промень, і вецер абдзьмувае твар,
Калі дыхаць легка, і ў горных лясах паветра нібыта звініць,
Прыйдзі да мяне! Вярніся хутчэй! Чароўнасці леса здзівісь!
Калі прыходзіць час Вясны, зялена рунеюць палі,
Калі бялютка, нібы снег, цвітуць мае сады,
Калі пад срэбраным дажджом наўкол усе чыста, свежа,
Я не вярнуся да цябе, бо мой край - самы лепшы!
Калі прыходзіць летні час, і ў поўдзень залаты
Пад млявым сонцам дрэвы спяць і дзіўныя бачаць сны,
Калі ў зеляніне дрэў спявае ветрык свежы,
Хутчэй! Вярніся да мяне! Згадзіся, мой край - лепшы!
Калі даспявае яблык на дрэве пад цеплым сонечным промнем,
Калі залаціцца жыта наўкол, і жнеі спяшаюцца ў поле,
Калі, нібы подых пяшчотнага лета, вецер з захаду дзьме
Я тут застануся пад сонцам лагодным, лепш сам прыходзь да мяне!
Калі прыйдзе люты зімовы мароз, і знікне сонца прамень,
І дрэвы загінуць, у бяззорнае ночы згіне бяссонечны дзень,
Калі вецер смерці павее са ўсходу, надзея знікне ў імгле,
Цябе адшукаю, цябе я паклічу, вярнуся ізноў да цябе!
Калі зіма прыйдзе, і скончацца спевы, і цемра ўвесь свет ахіне,
Калі, нібы дождж, мае горкія слезы бязлітасна хмара пралье,
Цябе адшукаю, цябе пачакаю, пакуль не сустрэнемся зноў -
Мы пойдзем удваіх па апошняму шляху да новых і светлых краеў.
Мы пойдзем удваіх па апошняму шляху - на захад, праз гора і дождж,
І ў новай краіне - шчаслівай і светлай - мы не расстанемся больш!
Isilwen> <>
|
