| <
Заходнія землі зноу сонцам сагрэты,
Там кветкі, магчыма, цвітуць.
Там птушкі шчабечуць,
Пад звонкую песню
Вясновыя воды бягуць.
А можа, там ночка, і месячык ззяе,
Ціхенечка дрэуцы трымцяць.
А у небе празрыстым і казачна-чыстым
Эльфійскія зоркі мігцяць.
А я у крае цемры, і смерць ужо чакае,
Я мэту не здзейсніу сваю.
Але нават у гэту часіну адчаю
Надзею сваю не згублю.
Няхай у свеце цемна, але па-над хмарай
Агністае сонца гарыць.
І слова “бывай” не скажу я нікому
Пакуль будуць зоркі свяціць.
Isilwen> <>
|
